مهدی استادپرخاشگری یکی از پیچیده‌ترین رفتارهای انسانی است؛ رفتاری که می‌تواند از یک واکنش طبیعی دفاعی تا یک آسیب روانی عمیق ریشه داشته باشد.در روانشناسی، پرخاشگری نه فقط یک رفتار بیرونی، بلکه آینه‌ای از تعارض درونی انسان است.
روان‌شناس بودن به معنای مصونیت از درد نیست.
پشت چهره‌ی آرام، لحن تحلیل‌گر و دانش گسترده‌ی بسیاری از روان‌درمانگران،
گاهی انسانی ایستاده است که درگیر همان چیزی است که هر روز به دیگران کمک می‌کند تا درمانش کنند: رنج انسانی.
وسواس فکری، یکی از چالش‌های پیچیده‌ی ذهن انسان است؛
حالتی که در آن ذهن، گرفتار چرخه‌ای از افکار ناخواسته، اضطراب‌آور و تکراری می‌شود.
در ظاهر، فرد می‌داند که این افکار منطقی نیستند، اما در درون، قدرت رهایی از آن‌ها را ندارد.این تضاد میان آگاهی و اجبار، روح را خسته و ذهن را فرسوده می‌کند.
شاد زیستن، هدف نهایی زندگی نیست؛
بلکه مسیر درست زیستن است.
زندگی شاد، به معنای نداشتن غم و مشکل نیست،بلکه توانایی دیدن زیبایی، معنا و امید در دلِ همان چالش‌هاست.
حرمت نفس یکی از بنیادی‌ترین نیازهای روانی انسان است.
بدون آن، هیچ احساس امنیت، آرامش یا رضایت پایداری شکل نمی‌گیرد. حرمت نفس به معنای «احساس ارزشمندی ذاتی انسان نسبت به خود» است — این باور که من، بدون شرط و مقایسه، دارای ارزش هستم.
عشق، واژه‌ای ساده با عمقی بی‌انتهاست.
هیچ واژه‌ای در زبان بشر، به اندازه‌ی عشق معنا، احساس و فلسفه در خود ندارد.
از شعر و دین گرفته تا علم و روانشناسی،
همه در تلاش بوده‌اند تا عشق را تعریف کنند،
اما عشق، مفهومی است که نه در تعریف، بلکه در تجربه معنا پیدا می‌کند.
در زندگی، همه‌ی ما دیر یا زود با رفتارهایی مواجه می‌شویم که آزارمان می‌دهند؛
قضاوت، بی‌احترامی، سوءاستفاده‌ی عاطفی یا حتی بی‌توجهی.
اما نکته‌ی مهم این است که ما همیشه نمی‌توانیم رفتار دیگران را تغییر دهیم،
اما می‌توانیم یاد بگیریم چگونه از خودمان در برابر آن‌ها محافظت کنیم.
استرس بخش جدایی‌ناپذیر زندگی مدرن است.
در دنیایی که هر روز پرسرعت‌تر می‌شود، ذهن ما گاهی بیش از اندازه بار فشار، نگرانی و اطلاعات را تحمل می‌کند.
اما درک این حقیقت ساده، آغاز رهایی است:
استرس دشمن نیست، پیام است.
خشم، احساسی طبیعی و ضروری است.
هیچ انسانی از خشم خالی نیست، زیرا خشم در اصل پاسخ بدن به تهدید، بی‌عدالتی یا ناکامی است.
اما تفاوت میان انسان آرام و انسان پرخاشگر در این است که اولی خشم را مدیریت می‌کند، در حالی‌که دومی به خشم اجازه‌ی کنترل خود را می‌دهد.
در جهان پرهیاهوی امروز، جایی که انسان میان سرعت و سکوت گم شده است، سخن از عرفان و عشق مولانا مانند نوری است که دل را به آرامش و معنا دعوت می‌کند.
مولانا نه‌تنها شاعر بود، بلکه فیلسوف روح، روان‌شناس دل و معمار عشق الهی بود.
او با واژه‌های آتشین خود، به انسان یاد داد که عشق تنها احساس نیست؛ راه است، مدرسه است، و حقیقتی است که از درون آغاز می‌شود.